Alexander Zöllner

Alexander, spiritueel leraar, trainer en therapeut is de oprichter van Art of Life.

 

Na een loopbaan in het commerciële bedrijfsleven verlegde hij in 1990 definitief zijn koers naar innerlijke groei en bewustzijnsontwikkeling. Gedurende 18 jaar gaf hij leiding aan Move a Mountain Bewustzijnstrainingen in zijn rol als initiator, trainer en therapeut.

 

Alexander volgde opleidingen Psychosynthese, Zijnsgeoriënteerde psychotherapie en bewustzijnstraining, Boeddhistische psychologie en de Radiant Mind Non-dual Teacher Training. Hij is NOBCO geregistreerd Master Practitioner Coach. In spiritueel opzicht bestaat zijn achtergrond uit langdurige scholing en beoefening van de Advaita-Vedanta filosofie, het Tibetaans Boeddhisme (Dzogchen), Zen en Rhidwan School (Almaas). Zijn passie is de bevordering van bewustzijnsontwikkeling als weg naar bevrijding, vermindering van lijden en naar zelfrealisatie.

 

In 2017 verscheen van zijn hand het ‘Handboek Non-duale Coaching & Therapie’, een theoretische en praktische toelichting op coaching en therapie op basis van non-duaal Bewustzijn. In september 2018 publiceerde hij 'Mindbleeps / Schetsen in non-dualiteit, 40 korte overwegingen rondom non-dualiteit in het dagelijks leven.' In februari 2021 verscheen 'Moeiteloos Geluk, non-dualiteit als bron van wijsheid, liefde en geluk' waarin het pad van non-duale bewustzijnsontwikkeling praktisch wordt beschreven. 

 

Regelmatig verschijnen er (video) interviews met Alexander, en teksten van zijn hand. Altijd met als centraal thema de integratie van Non-dualiteit in het dagelijks leven.


Video-Interviews

 



Blogs

Leven en dood - November 2023

 

Het lijkt mij dat er geen grotere dualiteit denkbaar is dan de tegenstelling tussen leven en dood. Als we de gangbare materialistische zienswijze op die tweedeling volgen, is het leven weliswaar een toevalligheid, een eenmalig kortstondig gebeuren maar het enige dat telt. De dood is niet meer dan het einde van het leven want daarna is er niets. Toch? 

 

In deze tijd waarin ik in mijn naaste omgeving geconfronteerd word met een potentieel levensbedreigende ziekte worden wij meer dan ooit uitgedaagd om zowel het leven als de dood in de ogen te zien. In het veelvuldige contact dat wij hebben met de medische wereld valt op hoezeer de aandacht uitgaat naar – ten koste van alles – blijven leven en hoe absent men is als het onderwerp dood aan de orde komt. Daar is men niet in opgeleid, dat is niet het onderwerp, en dus staan wij daar ieder op onze eigen manier, alleen in. Het medisch handelen lijkt wel bepaald te worden door enkele axioma’s waarvan de eerste zegt dat leven ‘beter’ is dan dood. Het tweede is de aanname dat dood ‘het einde’ is. Daarna is er ‘niets’, is de stellingname. Dualiteit in optima forma. 

 

Niets

De aanname dat dood gelijk staat aan ‘niets’ is niet veel meer dan het gevolg van slordig denken. Je kunt niks over niets zeggen juist omdat het niets is, geen kenmerken of eigenschappen heeft. Er is niets om naar te verwijzen of een conclusie aan te verbinden. Door te stellen dat er niets is, nemen we een positie in en maken we ‘niets’ onbedoeld weer tot iets. We houden de duale positie in stand waarbij niets tegenover alles staat en dood tegenover leven. 

 

Het wonderlijke is dat het woord ‘niets’ in non-duale kringen eveneens veelvuldig opduikt maar dan met een totaal verschillende betekenis. ‘Niets’ is hier de vertaling van het woord Shunyata dat zoveel betekent als ‘niet-iets’. Dit ‘niet-iets’ is de ‘grondeloze Grond’ van alles met als opvallendste karakteristiek dat het ‘leeg’ is. Leeg van kenmerken, leeg van eigenheid. Met andere woorden het is Leeg en tegelijkertijd is het Alles. Zonder ‘iets’ te zijn is het de bron van alles wat daarin verschijnt, inclusief leven en dood. We noemen het non-duaal Gewaarzijn maar het is een compleet mysterie!

 

De waarheid van dit inzicht in de essentie van alles inclusief onszelf is door de eeuwen heen door talloze  yogi’s en beoefenaren van meditatie bevestigd. Het is deze ‘grond’, van non-duaal Gewaarzijn, voorafgaand aan de wereld van vorm – en dus van leven en dood – waar ieder van ons steeds weer bij terug kan keren. Als ik dit beoefen is het onmiddellijke effect dat ik weer ‘grond’ voel te midden van de turbulentie waarin wij ons bevinden. Natuurlijk zijn er de momenten van verdriet, machteloosheid en opstandigheid. Zeker zijn er de vele vragen over het behandeltraject, over de oorzaken, het lot, rechtvaardigheid. Vragen die de duaal denkende mind zich stelt en een zekere waarde hebben op het niveau van het fysieke bestaan. Maar als dat fysieke bestaan in essentie een tijdelijke hoedanigheid van het Ene non-duale Gewaarzijn blijkt te zijn, verliezen al die kwesties hun gewicht. 

 

Rusten 

Wat resteert is niet een vrijblijvend zweven op de wolken van gefabriceerde non-duale concepten los van lijden en geluk of leven en dood. Integendeel, alleen in die afstemming, in dit rusten in Non-duaal Gewaarzijn, ben ik in staat om werkelijk aanwezig te zijn bij het lijden, de pijn en het verdriet van de ander en van mijzelf. Dan voel en weet ik dat dit lijden niet los staat van non-duaal Gewaarzijn maar er een uitdrukking van is zoals de golf een uitdrukking is van de oceaan. 

 

De zegen van de non-duale visie is zonder twijfel dat het al het menselijk lijden beëindigt inclusief het grootste lijden, de angst voor de dood. Als ik afgestemd ben, wakker en zonder de geringste mentale manipulatie tegenover het lijden en de dood, vindt een transformatie plaats die voor de denkende mind onverklaarbaar is. De verkramping op emotioneel, mentaal en energetisch niveau waarmee ik het lijden probeerde af te wenden, ontspant en daarvoor in de plaats komt onvoorwaardelijke aanvaarding van ‘wat-is’. Dat heeft niets te maken met berusting maar alles met het doorzien van tegenstellingen omdat iedere vorm, elke gedachte, gevoel of fysieke gedaante herkend wordt als uitdrukking van het Ene, tijdloze, vormloze, ongeboren Gewaarzijn. Het Gewaarzijn dat de geboortegrond is van de Liefde die zowel het lijden als geluk omvat en draagt.  

Van 27 t/m 31 maart 2024 geeft Alexander een 5-daagse retraite over Dood en Wedergeboorte vanuit een Non-duaal perspectief.


Download
Calling the Lama
Het is zomer in Frankrijk! De klaprozen dansen in de zon, de vlinderstruik tooit zich met dieppaarse pluimen en de Catalpa is van onder tot boven gehuld in een zee van zacht geurende bloemtrossen. Of ik wil of niet maar de schoonheid die zich voor mijn ogen openbaart is overrompelend. Ik kan niet anders dan stil staan, verwonderd zijn, kijken, ruiken en aanraken. De diepe stilte om mij heen wordt nog benadrukt door het zachte ruisen van het water in de beek beneden in het dal en door de vreugdekreten van de buizerd hoog boven mij die op de wind haar rondjes draait. Wij zijn het eens, het leven is een wonder! Een wonder dat zich onophoudelijk ontvouwt in de totaliteit van Dit moment.
Calling the Lama from afar.pdf
Adobe Acrobat document 226.3 KB