Mindbleep #39  Verzoening

Velen van ons zijn geschrokken van de ruwheid en harteloosheid die wij om ons heen zien. Velen voelen zichzelf niet werkelijk geliefd, niet welkom of niet verbonden. In reactie daarop zoeken wij een andere wereld, een andere werkelijkheid. Een wereld waarvan wij het bestaan Weten of op z’n minst vermoeden. Diep in onszelf leeft het besef dat eenheid, verbondenheid en liefde aan de basis moeten liggen van de wereld van dualiteit waarin wij ons geplaatst zien.

 

Die zoektocht is het domein van de spirituele zoeker. Gedreven door het gevoel dat ‘dit het niet is’, of door de diep ingesleten overtuiging zelf niet helemaal oké te zijn, of niet echt om van te houden, gaan we op zoek naar wegen om die andere wereld, de wereld van Eenheid terug te vinden. Onze duaal denkende geest interpreteert die zoektocht echter op duale wijze en concludeert dat die 'andere' wereld een staat van eeuwige vrede en rust moet zijn waarin we niet langer worden lastiggevallen door gevoelens van tekort, frustratie of eenzaamheid. Als gevolg van dit ‘idee’ is ego overtuigd dat het van zichzelf verlost moet raken alvorens Verlichting of Nirwana te kunnen bereiken.

 

Afgezien van het feit dat Nirwana geen locatie kent, niet ‘ergens’ gevonden kan worden, is dit ook een heilloze onderneming omdat het een poging is om delen van onszelf buiten de deur te zetten. Lastige thema’s van ons leven, oude emotionele wonden die maar niet willen helen, onvervulde verlangens of onverteerde boosheid, laten zich niet wegzetten. Hoe hard we ook ons best doen om die gevoelens weg te mediteren, sereniteit te cultiveren of negativiteit te onderdrukken of te sublimeren, ze blijven weliswaar verborgen maar springlevend aanwezig op de achtergrond van ons bewustzijn.

 

Wat te doen?

Als we vrede willen vinden, Nirwana bereiken of gewoon onbezorgd gelukkiger willen leven, bestaat er vanuit non-duaal perspectief geen ander advies dan Verzoening met ‘wat is’. Dat klinkt wat kaal maar het zal blijken dat Verzoening de meest doorsnijdende en effectieve ‘non-remedie’ is om duurzame vrede, blijheid en ontspanning te vinden.

 

Verzoening?

Allereerst een verduidelijking van het begrip Verzoening. Van Dale stelt dat verzoening betekent 'vrede sluiten met iets of iemand of je neerleggen bij een bepaalde situatie'. Daar bekruipt mij altijd een wat onbehaaglijk gevoel bij. Ik wil wel vrede sluiten of mij neerleggen bij een bepaalde situatie maar met zo’n besluit blijft de dualiteit intact. Behalve dat ik mijn verzet staak, verandert er wezenlijk niets aan de situatie. En de situatie is dat ik verlang naar Eenheid waar ik afgescheidenheid ervaar, liefde en mededogen zoek waar agressie en gevoelloosheid door onze ‘leiders’ gepredikt worden, en ik vrede en stilte verlang waar geweld en kabaal de boventoon voeren.

 

Vanuit non-duaal perspectief gezien heeft verzoening echter een veel diepere betekenis namelijk die van compleet voorbij zien aan het duale onderscheid tussen goed en kwaad, tussen gewenst en ongewenst en tussen geluk en lijden. Op dit niveau van betekenis heeft verzoening niets van doen met goedpraten of vrede sluiten maar met de onvoorwaardelijke aanvaarding van wat zich in ons bewustzijn aandient.

 

Non-duaal

Non-duale Verzoening is de ultieme bereidheid om de waarheid van onze emotionele pijn te aanvaarden, daar erkenning aan te geven en er gevoelsmatig contact mee te maken. De moed en bereidheid die daarvoor vereist zijn behoren niet tot de functies van ego. Ego is niet in staat tot onvoorwaardelijke aanvaarding gevangen als het is in een duaal denkkader dat bestaat uit oplossingen bedenken of methodes en strategieën ontwikkelen die gericht zijn op wegwerken of opheffen van pijn, angst of ongemak.

De sleutel voor bevrijding van ons lijden en de hereniging met Eenheid, verbondenheid en vrede, ligt dan ook niet binnen het repertoire van ego maar daarbuiten, in de afstemming op het open non-duale Gewaarzijn zelf. Non-duaal Gewaarzijn heeft geen andere kenmerken dan dat het eenvoudig ís. Tijdloos, vormloos, roerloos, grenzeloos, gaat het vooraf aan en voorbij alles wat wij kennen als begrensd, beperkt in tijd, plaats en vorm. Het is juist het ontbreken van kenmerken van non-duaal Gewaarzijn, het ‘niet-iets’ zijn van non-duaal Gewaarzijn, dat er de oorzaak van is dat wij het vrijwel altijd over het hoofd zien.

 

Beoefening

1. Verzoening kan plaatsvinden wanneer we innerlijk van positie veranderen en het standpunt van ego loslaten door af te stemmen op de openheid van die stille ‘achtergrond’ van non-duaal Gewaarzijn. Het vraagt tijd, aandacht en oefening om het egodenken los te laten en te leren rusten in deze ‘grond’ van non-duaal Gewaarzijn.

 

2. Rustend in non-duaal Gewaarzijn staan wij alle gevoelens toe die daarin maar willen verschijnen. We houden niets tegen noch houden we ergens aan vast. Gedachten en gevoelens komen en gaan, alles behoudt zijn stromende aard. Vroeg of laat doemen dan ook oude thema’s op; emotionele open wonden, diepe onvervulde verlangens of pijnlijke herinneringen die wij altijd wilden wegwerken of ontkennen.

 

3. Dan krijgt Verzoening zijn ware betekenis.

Vanuit non-duaal Gewaarzijn is er geen enkele reden om deze gevoelens anders te willen hebben dan ze zijn. We doen dus niets, behalve daarbij blijven. In die onvoorwaardelijke aanvaarding van 'wat is' treedt paradoxaal genoeg een transformatie op. Juist omdat we precies zo boos, verdrietig, wanhopig of eenzaam mogen zijn als we zijn, verliezen die gevoelens hun soliditeit. Zoals de oceaan de ijsschotsen die daarin ronddobberen, herkent als gemaakt van hetzelfde water als waar hijzelf uit is samengesteld, zo herkennen wij – rustend in non-duaal Gewaarzijn - onze emotionele kwetsuren als in essentie modulaties van hetzelfde Ene non-duale Gewaarzijn. In de warme aandacht van ons ‘open’ Gewaarzijn smelten ze, verliezen ze hun scherpe randen en lossen misschien geheel op.

 

Liefde

Verzoening is daarmee een ander woord voor onvoorwaardelijke liefde. Het is geen resultaat van vrede sluiten, empathisch zijn of ons ergens bij neerleggen. Verzoening is het directe en natuurlijke gevolg van rusten in non-duaal Gewaarzijn. Als wij ons op deze wijze met onszelf Verzoenen, wordt dualiteit opgeheven. Wij zien niet langer tegenstellingen maar gaan daaraan voorbij. Een manier van zien die in het christendom de Christusblik genoemd wordt. We herkennen alle tegenstellingen als uitdrukkingen van dezelfde Eenheid van non-duaal Gewaarzijn en genieten van deze dans van bewustzijnsinhouden van gevoelens, gedachten, zintuiglijke indrukken en lichaamssensaties die komen en gaan als de eeuwige lofzang op Zichzelf.

 

In liefde,

Alexander