Mindbleep #20 Paradijs of Flatland?
Het paradijs bestaat! Het bevindt zich aan de zuidkust van Sri Lanka. Ik ben niet de eerste die deze conclusie trekt. De franciscaan Giovanni Dei Marignolli was dezelfde mening toegedaan toen hij het eiland in 1342 bezocht, levend in de toen breed gedragen veronderstelling dat het paradijs zich daadwerkelijk ergens op deze aarde zou moeten bevinden.
Ik zie goudgele zandstranden zover het oog reikt omzoomd door palmbomen aan de ene en de lauwe Indische oceaan aan de andere kant. De lucht is zwoel, het zonlicht intens en op het geluid van de branding na is het er stil. Kortom, dit is perfect. Niet omdat er geen muggen zijn, die zijn er wel, niet omdat de zee dan wel lauw is maar de golven te hoog en te krachtig om er veilig in te kunnen zwemmen. Ook niet omdat de hitte mij wat teveel wordt maar omdat het precies is zoals het is. Onaangeroerd, niets mee gedaan, oorspronkelijk; als een handtekening van God met de uitnodiging om van deze schoonheid volop te genieten. Ik voel ontzag, nederigheid en liefde voor DAT wat is, voor DAT wat zich toont als deze ongerepte schoonheid die heel en perfect is in zichzelf.
Twintig kilometer naar het noorden
Ook een strand maar nu dicht beplant met strandtenten die er alles aan doen om het ons naar de zin te maken. ‘For your satisfaction’ verzekert ons het billboard bij de toegang naar het strand. Een jetski scheert over de golven en scheurt met veel lawaai voorbij. Geinig. Een motorboot sleept een stel vakantiegangers op een luchtkussen over de golven achter zich aan. Lollig. De disco dreunt dicht bij de vloedlijn waardoor iedere poging om elkaar te verstaan in een mimevoorstelling verandert. Leuk, wat leven in de brouwerij! Iemand rolt een meterslange mat uit op over het witte zand. Een loper van niks naar nergens, als uitgeschoten lippenstift op het bezoedelde gelaat van dit strand. Twee bladeren van de nabij staande palmboom hangen er een beetje overheen. Die moeten nu dus wel afgekapt worden…‘For your satisfaction’. De zwaar gebouwde badgast met gouden halsketting controleert nog eens de inhoud van zijn plastic tasje. De voorraad Wodka is op peil. Met niet te missen Oost-Europees accent bast hij tegen de plaatselijke uitbater: “I want to buy this beach!” Het klinkt niet als een grap, eerder als commando. ‘For his satisfaction’. Waarom zou je in godsnaam een strand kopen? Dat ligt hier toch al?
Flatland
In plaats van de handtekening van God denk ik op dit strand Ken Wilber’ s ‘Flatland’ te herkennen. De wereld losgesneden van Zijn oorsprong en nu slechts dienend als voederbak voor onze behoeften, als mondiale tepel waar wij aan sabbelen en zuigen tot die leeg is en uitgeput. ‘For our satisfaction’.
Begrijp mij niet verkeerd. Er is absoluut niets tegen genieten, niets heerlijker dan smullen van de goedheid en schoonheid van het leven. De vraag is echter vanuit welk bewustzijn wij dat doen. Vanuit ego of vanuit Zijn? Kijken we met ogen van ego die slechts afgescheidenheid zien? Dan wordt het leven als een strooptocht waarin we de ‘buitenwereld’ afgrazen, leeg halen en onderwerpen in een vruchteloze poging om onze innerlijke leegte te vullen. De leegte van het verlies van contact met wie wij werkelijk zijn.
Of kijken wij vanuit het besef dat wij inherent verbonden zijn met alles. Dat wij ‘the eyes of the world’ zijn, zoals de titel van een tekst van Longchenpa luidt, de 13e eeuwse Boeddhistische leraar. Kijken wij met ogen van liefde, vreugde en respect naar de ongerepte stranden van ‘het paradijs’, in de ogen van de oude vrouw die kleden verkoopt op het strand, of naar het watertrappelen van de varanen die ’s avonds op visjes jagen? Zien wij de schoonheid, de oneindige intelligentie en zorgvuldigheid waar alles een uitdrukking van is en herkennen we die als eerbetoon aan de non-duale Waarheid die bovendien onlosmakelijk verbonden is met onszelf?
Ego is armoedebewustzijn. Overeenkomstig het Bijbelse paradijsverhaal plaatsen wij onszelf daarbuiten zodra we eten van de boom van goed en kwaad, met andere woorden; zodra wij onderscheid maken, dualiteit introduceren. Want op dat moment sta ‘ik’ tegenover ‘de rest’ en probeert ‘ik’ met alle macht de Eenheid weer te herstellen. En dit ‘ik’ doet dat door een eindeloze stroom van bezit, ervaringen, welzijn en geluk na te jagen. Een hopeloze onderneming omdat de innerlijke honger er niet mee kan worden gestild.
In ego is geen oplossing te vinden. Die ligt daarbuiten, in het vrije en niet geconditioneerde bewustzijn dat altijd aanwezig is aan de basis van alles wat wij denken te zijn. Het is direct beschikbaar zodra wij ons er naar toewenden en voor openstellen. Het openbaart zich als de grote – ego overschrijdende – kwaliteiten waar wij over kunnen beschikken zoals wijsheid, liefde, mededogen en plezier.
Met Flatland-ogen kruisigen we de Eenheid van moment tot moment en richten vervolgens tempels op – of shopping malls – in een poging om die Eenheid te herwinnen. Met de ogen van Liefde, Wijsheid en Mededogen is Eenheid gegeven, genieten wij van Eenvoudig Zijn en van de ongekende schoonheid van DAT wat is.
Inspiratie
Wil je weten hoe dat voelt, hoe de wereld en jij er uitzien als je kijkt vanuit die transpersoonlijke kwaliteiten?
- Sluit dan je ogen, adem een paar keer goed in en uit.
- Laat dan een beeld of herinnering opkomen van iemand die je als symbool ervaart van onvoorwaardelijke liefde, diepe wijsheid of onbegrensd mededogen. Laat het beeld net zo groots zijn als het zich aandient. (Laat je niet hinderen door kritisch commentaar van ego.) Een symbool kan zijn: Boeddha, Jezus, een engel, Maria, een lichtwezen, een heilige, een verlicht persoon, of welke figuur je maar voor de geest komt.
- Stel je nu voor dat die persoon tegenover je staat en stem af op de energie van deze gedaante.
- Vervolgens stel je je voor dat je door de ogen van deze persoon naar jezelf kijkt en naar de wereld. Wat zie je dan? Hoe ervaar je, zie je, voel je wat je waarneemt?
In liefde,
Alexander